TEMEL İLE FADİME EVLENİRLER . Fadime Temel’e karşı son derece isteklidir. Gelin görün ki; Temel sanki büyülenmiş gibidir. Gerdek gecesi bağlanıp kalır. O gece ve ertesi geceler de aynıdır; halvet bir türlü gerçekleşmez. Etraflarında bir Haydar Dümen de yoktur ki; sorsunlar. Sonunda iş Oflu Hoca’ya intikal eder ve Oflu Hoca, Fadime ile Temel’e büyü yapıldığını söyleyerek okur, üfler ve sonunda da bu işin ancak fındık ağacının altında olabileceğini söyler. Gençler sevinerek dönerler köylerine ve Oflu Hoca’nın dediği gibi fındık ağacının dibinde halvet olurlar. Ancak zaman içinde bir sorun baş gösterir. Zira Fadime ev işlerine bakmak, Temel de fındık bahçesinde çalışmak zorundadır ve fındık bahçesi evden bir hayli uzaktadır. Sonunda Temel kendine göre bir çözüm yolu bulur ve bulduğu yolu Fadime’ye şöyle açıklar; -“Fadime, ben bahçede çalışırken tahrik olduğumda bir el tüfek atarak sana haber veririm, sen de tüfeğin sesini duyunca koşar gelirsin bahçeye. Böylece…” Fadime bu güzel haberi duyunca çocuklar gibi sevinir ve bu iş epey bir süre böyle devam ederken yine bir sorun baş gösterir ve Temel yine başlar kara kara düşünmeye. Bu düşünce ile kahvede otururken Oflu Hoca çıkar gelir ve Temel’in durumuna bakar ve arkasından sorar; -“Ula Temel, ne düşünüp durayisun? Yoksa okuyup üflemem işe yaramadi mi? Finduk Ağaçi formülü tutmadi mi uşağum?” Temel içini çekerek şu cevabı verir; -“Hocam finduk ağaçi formülü tutmasına tuttu da. Bizim finduk bahçesi eve bir hayli uzak. Fadime ile ancak tüfek atarak haberleşebiliyoruz. Başlarda hiçbir problem yoktu. Ancak şimdi bizim köyde av mevsimi paşladi. Bizim Fadime nerede tüfek atilsa oraya koşayi…”
