Farklıdır kadın, derli topludur yaşamı, dağınık değildir yaşamı. Farklıdır kadın, düşünceleri incedir, girifttir, duyguları keskindir, önsezileri yüksektir. Büyük olaylarda soğukkanlı davranır kadın.
Kadın kıskanılmak ister ama aşırı sıkılmaktan hoşlanmaz. Kadın korunmak ister, sahiplenilmek ama değiştirilmekten hoşlanmaz. Kadın güvenmek ister erkeğe ama güven kontrolünü elinden bırakmak istemez.
Kadın sevdiği erkeğe bıkmadan usanmadan şans verir. Her şans verdiğinde ise, sevdiği bunu bilsin değerlendirsin diye anlatır, konuşur. İster ki sevdiği bu şansı değerlendirsin. Erkek ise bu konuşmaları ‘’dırdır, vır vır ’’ olarak algılar, dikkate almaz. Kadın ise ister ki dikkate alınsın. Çünkü her dikkate alınmadığında, kadının kalbinden bir bağ koparak sonsuzluğa düşer.
Ve bu şans vermeler, dikkate almamalar her tekrarlandığında kadının içinden onu sevdiğine bağlayan bir ip daha koparak sonsuzluğa düşer. Güven ipidir o, sevgi ipidir o, ipler koptukça her seferinde, kadının arkasında ki dağ da erimeye başlar. Farkındadır kadın, durdurmaya çalışır, durdurmaya çalıştıkça her seferinde daha çok konuşur ve erkek daha çok’’ dırdır, vır vır olarak’ algılar.
Kadının içinde ki son ip kopup sonsuzluğa düştüğünde, o ilişki de sonsuzluğa düşer. Ve susar kadın, dilsiz olur kadın, sessiz haykırır kadın, aslında bu bir suskunluk değildir kesin bir vazgeçiştir. Bu suskunluğun içinde kırgınlık vardır. Bu suskunluğun içinde vazgeçiş vardır. Bu suskunluğun içinde mutsuzluk vardır. Bu suskunluğun içinde yıkılmış, harabe olmuş hayaller vardır.
Erkek bunu anlamaz Ne oldu diye sorar? Ne oldu da bu kadın sustu? Merak eder telaşlanır ilgilenmeye çalışır. Ama o erkek ağzıyla kuş tutsa bile kadının içinde kopup sonsuzluğa düşen ipleri geri getiremez, kadının vazgeçişini engelleyemez. Kopan bağlar kopmuştur ve asla geriye gelmez. Kaybetmemek için elinden geleni fazlasıyla yapmış ve susmuştur kadın, vazgeçmiştir artık.
Kadın kıskanılmak ister ama aşırı sıkılmaktan hoşlanmaz. Kadın korunmak ister, sahiplenilmek ama değiştirilmekten hoşlanmaz. Kadın güvenmek ister erkeğe ama güven kontrolünü elinden bırakmak istemez.
Kadın sevdiği erkeğe bıkmadan usanmadan şans verir. Her şans verdiğinde ise, sevdiği bunu bilsin değerlendirsin diye anlatır, konuşur. İster ki sevdiği bu şansı değerlendirsin. Erkek ise bu konuşmaları ‘’dırdır, vır vır ’’ olarak algılar, dikkate almaz. Kadın ise ister ki dikkate alınsın. Çünkü her dikkate alınmadığında, kadının kalbinden bir bağ koparak sonsuzluğa düşer.
Ve bu şans vermeler, dikkate almamalar her tekrarlandığında kadının içinden onu sevdiğine bağlayan bir ip daha koparak sonsuzluğa düşer. Güven ipidir o, sevgi ipidir o, ipler koptukça her seferinde, kadının arkasında ki dağ da erimeye başlar. Farkındadır kadın, durdurmaya çalışır, durdurmaya çalıştıkça her seferinde daha çok konuşur ve erkek daha çok’’ dırdır, vır vır olarak’ algılar.
Kadının içinde ki son ip kopup sonsuzluğa düştüğünde, o ilişki de sonsuzluğa düşer. Ve susar kadın, dilsiz olur kadın, sessiz haykırır kadın, aslında bu bir suskunluk değildir kesin bir vazgeçiştir. Bu suskunluğun içinde kırgınlık vardır. Bu suskunluğun içinde vazgeçiş vardır. Bu suskunluğun içinde mutsuzluk vardır. Bu suskunluğun içinde yıkılmış, harabe olmuş hayaller vardır.
Erkek bunu anlamaz Ne oldu diye sorar? Ne oldu da bu kadın sustu? Merak eder telaşlanır ilgilenmeye çalışır. Ama o erkek ağzıyla kuş tutsa bile kadının içinde kopup sonsuzluğa düşen ipleri geri getiremez, kadının vazgeçişini engelleyemez. Kopan bağlar kopmuştur ve asla geriye gelmez. Kaybetmemek için elinden geleni fazlasıyla yapmış ve susmuştur kadın, vazgeçmiştir artık.
Mirza TAZEGÜL
