Bozuldu bak, dünyanın ezberi
Ağaçlar bile şaşırıyor günleri,
Düşünelim bakalım;
Bir şey vardı, o neydi?
Üzmezdi gücümüzü, kaldıramadığımız taş
Tenha bir yer seçilirdi, söylemek için.
Geçim ehliydi yoksulluk bile
Şükretmeyen ne bilsin!
Değil mi?
Pusu kurmazdı kimse, suyun başına
Gitmezdi çöpe hurmanın çekirdeği
Bilirdi yolu bütün mevsimler,
Bir damla su, yaprağın ucunda
Dünya derdik, böyle bir yer.
Hiçbir şeyi tek başına yeme
Diyen sahabenin sözünü
Karıncalar tutuyor ancak.
İnsan olmanın verdiği güzellik
Soluyor durmadan, bir bak.
İbrahim Tenekeci
