Dünya,kuruldu kurulalı,ben varım.
Kavlu Beladan beri.
Hiç bir şey,yoktan var,olmaz.
Hiç bir şey,vardan yok olmaz.
Ama,uzayda zerrecik,nehirde damla,çiçekte polendim.
Nehir gibidir ömrümüz.Doğar,beslenir akar.
Zamanla değeri anlaşılır.
Nasıl ki dağın eteğinde,
Eriyen karların çağlamasın da,
Çoğalıyorsa,
İnsanda,bir annenin rahminde,
Dünyaya gelir.
Nehir,nasıl doğduğu yerden,
Denize kavuşuncaya kadar,
Ne çok dağ,taş,ova yara yara,
Dolaşır turlar,gibi.
İnsan ömrü de öyle değil mi?
Sızılar içinde,mücadelede,emekte,hoşta,
İyi günde,kötü günde çırpınır duru.
Sevdalanır,aşık olur,evlenir,çoluk çocuğa karışır.
İnsanın yaradılışı,
Nehir söyleyişi gibi...
Cemal Borandağ 12 Ocak 2017 Tuzla-İstanbul
