İlk soluğu verdin yaşamıma.
Anne sevgisidir,ilk sevgi ilk aşk.
Geceni gündüzüne kattın.
Sorumlulukların oldu.
Katlandın,yüklendin,yüreklendin.
Bağrına,beni bastın.
Son nefesine kadar,yanındaydım.
An anne
Bu dünya ne kadarda şirinmiş derdin.
Yedi kırlangıç kadar ömrün vardı.
Bir kırlangıç ömrün kalmıştı.
Uçtun cennete doğru.
An anne.
Sabanla sürülmüş gibiydi yüzün.
Yılların yorgunluğu vardı.
Gülerek gittin gülüyordun.
Günlük güneşliydi hava.
Cenazen düğün alayı gibiydi.
Dağ taş insan kaynadı.
Ne kadarda sevenin varmış.
Bulutlar kaynaştı,yağmur yağdı.
Doğanın göz yaşlarıydı.
An anne.
Sen her an benimlesin.
Bana verdiğin,heyecanla,şevkle.
İlk verdiğin nefesinde,bedeninde doğan evladınla,
Yaşıyorsun.
An anne.
Çocukları çok severdin.
Allah dese ki,ölmeden önce,
Doksan yaşında çocuk vereceğim dese,
Yok demezdin,çok sevinirdin.
An anne.
Çiçek,Ali senin için şiir yazdı.
Sağlıcakla yaşadın.
Bir gün görmedin.
Görmediğini,cennette görürüsün.
Sevenler,özler,anarız.
Cennette,mutlusun ki.
Rüyama giriyor,gülüyorsun.
An anne.
Cemal Borandağ
27 Şubat 2017 Pazarcık.
_Annemin 12nci ölüm yıldönümünde,özlemle anıyoruz.
