Yıllar sonrada olsa,
Karşılaştık,Devrecanlarla.
Memleketlerimizde ayrılıp,
Askeri okullara verildik.
Anneye,babaya,canana hasrettik.
Sessiz sessiz ağlardık,
Duvarlara,duymazdı.
Ah o çaresizlik halleri...
Elbiseler bol gelirdi.
Tüfekler yere değmesin diye,zıplardık.
Ne komedi,bu ne neşe,muhappet.
Kaynaştık.
Kardeşten öte olduk.
Devrecandık,kankardeş olduk.
Hepimizin boyu uzadıkça,Elbiseler küçük geldi.
Silahlar oyuncağımız oldu.
Evlendik,çoluk çocuğa karıştık.
İllede torun sevgisi yok mu?
İkinci baharımızı yaşadık.
Devrecanlarla beraberken,
Torunlarımızın konuşmalarını,
Hareketlerini tekrarladık.
Hayatın döngüsü böyleymiş.
Demek.
Cemal Borandağ
16 Aralık 2017-Harbiye Orduevi
Devrecanlarıma Selam Olsun,sevgilerimle.
