1952 Yılında,sevgililer gününde,dünyaya gelmişim.Ben doğduktan sonra,babam annemi,daha çok sevmiş.Sevgi ile büyüdüm.Karakış,bora,fırtınalarda,yaylalarda,dağlarda büyüdüğüm için soyadımı Borandağı,dağından aldım. Doğanın,o güzel büyüsünde doğduğum için,zorlukları,meşakkatleri,fakirliğin ne olduğunu bilirim.Ama aklım başıma gelene kadar,ailece çevrenin en zengini,en varlıklısı olduğunu biliyordum.Bu da sevgi ile büyümekten,en büyük zenginliğin,gönül zenginliği olduğunu öğrendim.Dünya büyüktü,ama,benim dünyam daha büyüktü.Bir an öncede büyümek istiyordum.Büyüdükçe,okumaya susamış gibi,devamlı okuyordum.En çok matematiği seviyordum.Sanki dünya matematik üzerine kurulmuş gibiydi.Her şey hesap kitaptı sanki.Ne çok okuyordum,ne çokta dağları bayırları, dolaşmayı.Doğa ile büyüdükçe,kendimi daha güçlü hissediyordum.Doğa büyük bir güçmüş.Okudukça,büyüdükçe kendimi,herkesten akıllı görmeye başladım.Ama zamanla çokta akıllı olmadığımı anladım.Sanki şaşkın,içine dönük,deli-dolu olmaya başladım.Büyüdükçe sorunlarında büyüdüğünü gördüm.Ama direnmekle başetmeye çalıştım.Başardım.Pes etmek,sorunları dahada büyütüğünü gördüm.Hep dürüst olmaya,vicdanımı yaralamadım.Vicdan azabı hiç çekmedim.Belki dürüst ve mert olmanın,zararlarını gördüm,ama uzun vadede,kazanan hep ben oldum.Olaylara hep espirili yaklaştım.Yaşamda hep ciddi oldum.Molalarda eğlenceli olmaya çalıştım.Tek boyutlu değil,çok boyutlu,çok yönlü olamaya çalıştım.Hobilerime önem verdim.Ne çok hobim olursa,yaşamda o kadar zevk alacağımı anladım.Doğal beslendim.Doğadan geldiğim için genlerim sağlam.Bu yaşıma kadar hastalık nedir bilmedim.Benim ilaçlarımı doğa veriyor.Bol meyva, ve sebzeler.Sağlıklı yaşamaya,spora önem verdim.Ruh sağlığın,beden ve akıl sağlığı ile yürüyeceğine inandım.İnanarak ve severek yaşadım.İşte yarışı kış,yarısı düş olan yaşamım.
Cemal Borandağ-10 Ocak 2013 Tuzla-İstanbul
